woensdag 12 februari 2014

Day 43 of 365 #2014 gedicht tijd.

Wanneer de torens vallen
en wanneer ze mij weer zien
zal het anders zijn dan anders
ze zullen me niet zien
want herkennen doen ze toch niet
kennen, weten
wacht maar af
want mijn ogen zijn wat anders
en staan anders
vanuit de lucht
want mijn oogpunt is nu anders
en veranderd na vandaag
Gister is de wind gaan liggen
en vandaag rust de rook ook uit
van al die wezeloze dingen
die we niet meer willen zien
Wanneer de handen klappen
en de laatste steen is neer te zet
dan zal ik ze laten zien
wie mijn held is
wie mijn trots is
Wanneer de laatste tranen vallen
en ze mij niks meer kunnen doen
dan zal mijn tijd zijn,
onze tijd zijn
Het is genoeg voor vandaag
Want morgen word het anders
Morgen zal het beter zijn




©Hannah van Dijk


Liefs,
Han




Geen opmerkingen:

Een reactie posten